فرش در دوران اسلام
1818 بازدید
-
توضیحات
در ایران، فرش و صنعت بافندگی در رأس برنامه‌های اقتصادی شاه عباس قرار گرفت
-
تماس با کارشناسان ما
تلفن ثابت : 03154759144
تلفن همراه : 989120302509+
ایمیل : info[@]afshincarpet.com
فرش در دوران اسلام
در عصر عثمانیان، صفویان و سلسله مغول فرش‌بافی که در ابتدا به شکل یک صنعت جزئی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شد به تدریج به یک صنعت پیشرفته و هنر درباری تبدیل شد. در این دوران، فرش‌ها با کیفیتی بسیار متفاوت از گذشته بافته و به کشورهای خاور دور و اروپا صادر می‌شدند. خالی از لطف نیست بدانیم این قالی‌ها برای پوشش کف و دیوار تولید و در دوره اسلام، گونه‌های مرغوب آنها در خانواده‌های اشرافی نگهداری می‌شدند.
در ایران، فرش و صنعت بافندگی در رأس برنامه‌های اقتصادی شاه عباس قرار گرفت و آن را در راستای احیای اوضاع اقتصادی کشور و کشاندن تجار اروپایی به ایران به کار گرفت. این فرمانروای مسلمان بازرگانان ابریشم و بافندگان را به پایتخت جدید خود، اصفهان، منتقل کرد و با کشورهای اسپانیا، انگلستان و فرانسه قراردادهای تجاری امضا کرد. در میان این فرش‌ها، گونه پولونز)Polonaise) از محبوبیت بالایی برخوردار بود. بیشتر از سیصد نوع از این فرش در کلکسیون‌های خارجی وجود دارند و تعداد زیادی از آنها دارای نشان اشرافی خانواده‌های سلطنتی هستند. فرش‌های با طرح گلدان و باغ هم از انواع رایج آن زمان به شمار می‌آمدند. به تدریج طرح‌های چهره که در زمان‌های گذشته رواج داشتند، جای خود را به نقوش گیاهی دادند.
شیوه‌ها و الگوهای بافندگی ترکیه اوایل قرن شانزدهم و پس از جنگ‌های دولت عثمانی با ایران و مصر دستخوش تغییراتی شد. تا پیش از آن در الگوی فرش‌ها حیوانات و اشکال هندسی مشاهده می‌شد اما ضمن تبادلات فرهنگی با این دو کشور، طرح مدالیون مرکزی در الگوی فرش‌های دوران اسلام ترکیه وارد شد و سبک پوشش گیاهی در آنها رواج یافت. این نقش‌ها همچنین بر روی جلد کتاب‌ها، منسوجات و حاشیه مقالات درج شدند. این‌گونه نقوش درباری ابتدا در استانبول باب شدند و سپس به سایر مراکز فرش‌بافی در قاهره گسترش یافتند اما هرگز نتوانستند به طور کامل سنت‌های فرش بافی منطقه‌ای را تحت پوشش قرار دهند چراکه فرش‌های قفقازی و ارمنی به الگوهای هندسی وفادار ماندند و گلیم‌ها محبوبیت خود را حفظ کردند.
هرچند در هندوستان و تا پیش از فرمانروایی اکبر، ظاهراً و شاید به دلیل شرایط جوی تنها چند فرش در این کشور تولید شده بود اما مورخان درباری هم عصر وی وجود کارگاه‌های قالی بافی سلطنتی در چندین شهر و در زمان این پادشاه را ثبت کرده اند. در دوران اسلامی بود که بازرگانان اروپایی فرش‌های هندی را با خود به غرب، چین و ژاپن بردند و بخشی از قالی‌های هندی در انگلستان و پرتقال و به صورت مجموعه‌هایی گردآوری شدند.
فرش‌های مغول اولیه شباهت بسیار زیادی به انواع فرش‌های ایران باستان و به ویژه انواع هراتی داشتند. اما به تدریج، الگوها به شکل کتیبه‌ها و کتاب‌های تصویری اروپایی تغییر یافتند و به نام سبک مغولی معرفی و رایج شدند که الگویی متفاوت با نقوش ایرانی گل و گیاه داشتند.
امروزه در مورد تاریخ و زادگاه بسیاری از فرش‌ها اطلاعاتی در دست نیست. محققان اولیه، یک سیستم تاریخ گذاری مشابه با نقاشی‌های ایتالیایی را ابداع کرده بودند. بعضی فرش‌ها هنوز هم با نام نقاشی شناخته می‌شوند که تصاویر را کشیده است که از آن جمله می‌توان به لوتو و هول بین (Lotto and Holbein) اشاره کرد. تحقیقات اخیر روی ابعاد فنی تولید فرش مانند رنگ، ساختار بافندگی و مواد به کار رفته در آن تمرکز کرده‌اند که در تشخیص محل تولید این فرش‌ها بسیار مهم هستند. با وجود محبوبیت الگوها در گستره‌های وسیع جغرافیایی و یا ارسال آنها از کارگاه‌های درباری به مراکز تولید استانی، هر منطقه ویژگی بافندگی خاص خود را حفظ کرده است. به عنوان مثال در ایران و ترکیه بافندگی به ترتیب، با شیوه‌های گره‌های نامتقارن و متقارن صورت می‌گرفته است. فرش‌های مصری همیشه کام لا پشمی بوده‌اند و فرش‌های هندی با رنگ‌های قرمز متمایز خود مشخص می‌شوند.
روابط عمومی" فرش افشین"
برای ارسال دیدگاه کلیک کنید